Ελεγεία

Αγάπες πικρές – στοιχειωμένες
θρηνητικά τραγούδια αποχωρισμού
ξεπηδούν από το σταμνί των θυμήσεων μου
οι ιβίσκοι κλείσαν τα κόκκινα άνθη τους,
μαραθήκαν αντίκρυ στον ήλιο
τι τα θες…..όλα χάνονται – σβήνουν,
τον ρυθμό μου ζητώ να αυξήσω
να ανασάνω κινώντας για το αδιάκοπο φέγγος
Χωρίς φωνή, σιωπηλή μες της χώρας
την απέραντη μύσι,
κορίτσι μεστό που με σιγουράδα ανασαίνει
της ελπίδας την σκόνη,
φεύγω….εγκαταλείπω τους ήχους ,
της εύκαιρης ώρας
ελεύθερη πετά η πεταλούδα της νύχτας
και ας της καίει το φως, τα φτερά της
δεμένη με μάγια η αυγή φανερώνει
της μέρας την αραχνοΰφαντη στολή,
και εγώ ανεμώνη με κίτρινα πέταλα
ελπίζω, η μορφή σου να ξεπροβάλει
στην άσπιλη ώρα της συνάντησης
ίσως..
Ελπίδα