όνειρα μαζεύω...

τα καλύτερα ποιήματα
πάντα χειμώνα τα έχω γράψει
μέσα στου παγωμένου ήλιου την γκριμάτσα
αέρινες κοπέλες οι νιφάδες
μου χαμογελούν
κάνοντας σκέρτσα ερωτικά
φουρκίζουν τις ελπίδες μου
απο της φυλακής μου το μικρό παράθυρο
μια στάλα άσπρο του ουρανού αγναντεύω
χειμώνας έλεγα
και θαρρείς άκουγα την θάλασσα
με ορμή τα βράχια να χτυπάει
και εγώ με ένα μικρό ραβδί
σχήματα χάραζα στον ξεφλουδισμένο τοίχο
εδώ βρίσκομαι....υπάρχω
με μια άρρωστη φιγούρα συντροφιά
κόκκινα τριαντάφυλλα στο πάτωμα σκορπίζω
γιατί εδώ μονάχη τριγυρνώ
κρατώντας ένα ρολόι
που οι δείχτες του σταμάτησαν
σε σκόρπια όνειρα...
Ελπίδα

Φαντασία

Άγγιξε, με τα ακροδάχτυλα της νιότης
εσύ φανταστικό άστρο αλαργινό, της πιο λευκής παρουσίας μου
κενή η σελίδα των μύχιων σχημάτων της νύχτας
φλύαρη σπουδή..
όνειρα απαιτείς ..όνειρα που στροβιλίζονται στο κλειστό μου παράθυρο
Έλα… εσύ σκόρπισε, την αύρα της μυθικής εταίρας
που με γλύκα ατέλειωτη
σκούπιζε τα σεντόνια, του έρωτά σου
σε λευκά κρεβάτια ξαπλώνει τείνει το χέρι
σε προσκαλεί
εραστή της ζωής συνεχιστή του αδύνατου χτύπου
η κραυγή καθώς το δόρυ μπήγει κατάστηθα
την σουβλερή του άκρη
Χτύπος και κραυγή ένα…έρχεται το αίμα
με πλημμυρίζει….
μπα….. θα συνηθίσω πολλά τα χρόνια
μέσα σε ωκεανό γαλάζιο
ξύπνησαν….. φλυαρώντας οι ύμνοι

Ελπίδα