Σιώπησα...

Ξέρω, θα σταθώ στην άκρη της κορυφογραμμής
ελπίζοντας , να με δεις
Αμφιβάλλω αν , στους γαλανούς ίσκιους του απογεύματος
χάιδεψες ,τα φθινοπωρινά φύλλα μιας λεύκας
στις αυλόπορτες των χαμηλών σπιτιών στεγάζεται
ανυπέρβλητη
η μοναξιά των ακινήτων ελαιώνων
σιγανά, έλα κοντά μου, μαζί να δούμε ένα ξημέρωμα
στην αφή σου καταθέτω την χθεσινή μου ημέρα
. .σιώπησα!!!!!!!
σε αλλόκοτους λευκούς ορίζοντες , βαθιά πίστεψα
κύλισαν τα γόνατα στην γη… τι να πεις….
ερμητικά κλειστούς κόσμους αγάπησα.
Ελπίδα

χαμένος κρίκος

Μέσα στα ίχνη της ματιάς σου
βρήκα της ζωής τον χαμένο κρίκο
ασημένια αλυσίδα που χει σπάσει
με σύραν μακριά μάγισσες, θρύλοι
από της αγκαλιάς την ήρεμη θάλασσα


δύο λευκά τριαντάφυλλα τα λόγια σου
στο φιδωτό μονοπάτι της προσμονής
έπλεξαν, χρώματα μύρια
της μικρής μου ανάπαυλας εσύ
γλυκύτατη θύμηση.
Ελπίδα...

Συσκευασίες

Ανάμεσα στά στοιχειωμένα δάση
καταμεσής σε βουνίσιες διαδρομές
σκεπασμένες με τα φθινοπωρινά φύλλα
αναζητώ , διάφανους ελπιδοφόρους ορίζοντες
ελαφρά εκτροχιασμένη η προσμονή
σαν ιριδίζουσα σκιά, των συσκευασμένων ιδεών
ω… μια καρικατούρα γελοίου αναγνώσματος
εξευτελίζομαι……
ψάχνοντας εκκολαπτόμενα όνειρα
μες του απογεύματος την αχλή
στις σκοτεινές ώρες της αιχμαλωσίας μου
ταίρι μου, έχω την φωνή μου
παράτολμη χίμαιρα αλλοίωσε την ψυχή μου
σε βαθιά πεζές συγκινήσεις
ένιωσα ρίγος κοιτώντας τα πεταμένα ράκη
την μυστική αμφίβολη, ημέρα
σκοτεινό το νεφέλωμα στης πόλης το χάος
άσπρα τα πρόσωπα πίσω από κάγκελα
θυμωμένη η θεότητα, στου αντιπάλου χρόνου την ροή
εικόνα ασπρόμαυρη του ξεθωριασμένου μου νου
εμποτισμένη με νερό
από τους μακρινούς μουσώνες
την φωτεινή εποχή ασημένια ανέμη, τύλιγε στον άγριο άνεμο
συσκευασίες με ανυποψίαστα όνειρα
στην καρποφόρα αγκαλιά, ….ένα τυρκουάζ φτερό
Ελπίδα.