Ανάμεσα στά στοιχειωμένα δάση
καταμεσής σε βουνίσιες διαδρομές
σκεπασμένες με τα φθινοπωρινά φύλλα
αναζητώ , διάφανους ελπιδοφόρους ορίζοντες
ελαφρά εκτροχιασμένη η προσμονή
σαν ιριδίζουσα σκιά, των συσκευασμένων ιδεών
ω… μια καρικατούρα γελοίου αναγνώσματος
εξευτελίζομαι……
ψάχνοντας εκκολαπτόμενα όνειρα
μες του απογεύματος την αχλή
στις σκοτεινές ώρες της αιχμαλωσίας μου
ταίρι μου, έχω την φωνή μου
παράτολμη χίμαιρα αλλοίωσε την ψυχή μου
σε βαθιά πεζές συγκινήσεις
ένιωσα ρίγος κοιτώντας τα πεταμένα ράκη
την μυστική αμφίβολη, ημέρα
σκοτεινό το νεφέλωμα στης πόλης το χάος
άσπρα τα πρόσωπα πίσω από κάγκελα
θυμωμένη η θεότητα, στου αντιπάλου χρόνου την ροή
εικόνα ασπρόμαυρη του ξεθωριασμένου μου νου
εμποτισμένη με νερό
από τους μακρινούς μουσώνες
την φωτεινή εποχή ασημένια ανέμη, τύλιγε στον άγριο άνεμο
συσκευασίες με ανυποψίαστα όνειρα
στην καρποφόρα αγκαλιά, ….ένα τυρκουάζ φτερό
Ελπίδα.
Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου