Εισβολέας

Αναδεύει ένας κύκλος
μέσα απο τις αιώνιες σπηλιές
του σεληνόφωτου..
ρομφαία περιστρεφόμενη ανοίγει τον δρόμο
αγγίζει των δέντρων
τις πλάγιες κορυφές
αβρό το αγέρι τις λυγίζει
θρόισμα φύλλων
της νύχτας σπάει την σιωπή
ασυγκράτητο ποτάμι το χαμόγελο
ξεχύνετε..
κατρακυλούν οι επιθυμίες
κυριεύουν τις πλατιές πεδιάδες του στήθους σου
όχθες με νερολούλουδα οι παλάμες σου
γνέφουν τ' αστέρια
υδάτινο σώμα χωρίζει στα δύο
την γαλήνη του πόθου
ίσταμαι στο τελευταίο σκαλί
του πορφυρού σου ονείρου
να περιγράψω τι?
τα ανομολόγητα δάκρυα ...
που πλέχτηκαν
ανάμεσα στις χορδές της άρπας?
μάντεψε....συλλογίσου!!!
Ελπίδα

Γνώσις....

Το αδύνατο γιγνώσκω
Μέσα από των μητέρων τις μορφές
οι σκιές του αδυνάτου
ελπίζουν να απελευθερωθούν
το αδύνατο γιγνώσκω
καί περιμένω της μοίρας την διαστροφή
να διασκορπίσει το πνεύμα της αλήθειας
το αδύνατο γιγνώσκω
απτές μορφές αγγέλων
κρατούν τους τέσσερις ανέμους
των πιό ελπιδοφόρων μου προσμονών
το αδύνατο γιγνώσκω
μουρμουρίζοντας ύμνους προσευχές
χορεύοντας σε μυστικιστικούς ρυθμούς
πάνω στα αναμμένα κάρβουνα των αναστενάρηδων
το αδύνατο γιγνώσκω
λάμψεις αστρικών ουράνιων σωμάτων
φωτίζουν τα μονοπάτια του νου μου
διερευνώ τα φωτισμένα υψύπεδα
των αισθημάτων μου
το αδύνατο γιγνώσκω
καμινάδα προεξέχουσα της σκεπής
είναι το αδύνατο
εκτείθεται στο φως
σπάει σκορπίζεται στών άστρων το φέγγος
σε χιλιάδες εναλλαγές χρωμάτων
το αδύνατο γιγνώσκω
στίς παρυφές των γιγάντιων βουνών
πλανιέται η ευδαιμονία του αδυνάτου
απαλά κυλάει σαν ένα πλάσμα
ενωμένο άντρας - γυναίκα
την στιγμή της ηδονής
γίνετε ένα με το δυνατό

Είναι η απλότητα
ένα κόσμημα κρεμασμένο στο λαιμό μου
....ιδού η γνώσις του αδυνάτου!!!
Ελπίδα