Εισβολέας

Αναδεύει ένας κύκλος
μέσα απο τις αιώνιες σπηλιές
του σεληνόφωτου..
ρομφαία περιστρεφόμενη ανοίγει τον δρόμο
αγγίζει των δέντρων
τις πλάγιες κορυφές
αβρό το αγέρι τις λυγίζει
θρόισμα φύλλων
της νύχτας σπάει την σιωπή
ασυγκράτητο ποτάμι το χαμόγελο
ξεχύνετε..
κατρακυλούν οι επιθυμίες
κυριεύουν τις πλατιές πεδιάδες του στήθους σου
όχθες με νερολούλουδα οι παλάμες σου
γνέφουν τ' αστέρια
υδάτινο σώμα χωρίζει στα δύο
την γαλήνη του πόθου
ίσταμαι στο τελευταίο σκαλί
του πορφυρού σου ονείρου
να περιγράψω τι?
τα ανομολόγητα δάκρυα ...
που πλέχτηκαν
ανάμεσα στις χορδές της άρπας?
μάντεψε....συλλογίσου!!!
Ελπίδα