Κύκλωπες

Καθώς γέρνει η μέρα
κύκλωπες καταδιώκουν
της μνήμης την πλάνη
ανοίγουν δρόμους στην αθέατη άνοιξη
των παλμών....
βράχοι με τριγυρίζουν
σαν τα επωασμένα αυγά
στρουθουκαμήλου σε έρημη γη
ατελεύτητο άσπρο φως τους χαράζει
εαρινή νιότη καλπάζει
υψώνοντας μέτωπο
στου ήλιου το καύμα
καγκελόφραχτο παράθυρο ανοίγει..
απλανή το βλέμμα
δοσμένο σε σκέψεις...
η νύχτα θολή εφτασφράγιστη
καταγράφει τα φωτεινά διαλείμματα
του μυαλού..
έσβησε μέσα μου
ο ρυθμός του αδηφάγου νεφελώματος
σε μικρή κάμαρα με ήχους
και πέταλα...
Ελπίδα