Συνειρμοί

Ελπίζοντας να καταταγώ στον στρατό,
του αμετανόητου ψεύδους , ξεκινώ την ημέρα μου

Αφίσες στους δρόμους ,
παραπλανούν το εγώ μου.
Ανθρώπινες σκιές εναλλάσσονται
με την μουντάδα της σκέψης.
Άρχισε να βρέχει φιγούρες από τραπουλόχαρτα

Φροστ…Φροστ πετούν τα πουλιά φοβισμένα,
προσπαθούν να κουρνιάσουν
να αποφύγουν την ρυπαρότητα
της διάτασης.....

Διατρανώνω τον εκλεπτυσμένο μου ναρκισσισμό.
Νάρδοι τα αισθήματά μου
γλιστρούν χαμηλά στο ξέφωτο που τροφοδοτεί το ακατανόητο
Ναυάγησα….

Πάρε το θάρρος της σιωπής σου!!!

Ελπίδα

Δυο - τρια χαλίκια...

Παχύρευστο το σκοτάδι…ψάξτε, ψηλαφίστε
Σιδερώστε τα αισθήματά σας
Αφουγκραστείτε τα έξυπνα μάτια των παιδιών σας
Στην ζοφερή νύχτα που συγκλονίζει
Μην ροχαλίζεις πια παράδοξο – απροσδόκητο
Άσε τα όνειρα να αφηγηθούν
Το πάθος για την γνώση που έχει ανταμοιβή
Ξαπλώστε στα ξεχαρβαλωμένα κρεβάτια του παρελθόντος
Που αποπνέουν ευωδιές οικίας απλότητας
Όσο το περίγραμμα ενός αγκώνα είναι η υπεροψία
Πέφτει σπάει κατακερματίζετε
Μέσα στα προσωπικά σας διαμερίσματα
Βρέθηκε η μυστική είσοδος
Ανοίγει διάπλατα στις γυμνές αγκαλιές
Μην σφραγίζεται τα στόματα
Με υγρά, φλογερά, φιλιά…
Λαχανιασμένοι ακροβάτες στρεβλώστε
Τα ευλύγιστα κορμιά σας
Για να δείτε την ανυπέρβλητη δύση
Μια συντροφική σιωπή
Αιχμηρού ψεύδους, γελά στις οθόνες σας
Σαν νεογέννητο μωρό κλαψουρίζοντας
Πλημμυρίζει η συγκίνηση
Τα αδούλευτα χωράφια της θυσίας
Δυο….τρία χαλίκια στην πλατεία
Κουρσεύουν την συνάφεια
Ελπίδα

Γέλα γιά ...μένα.

Πως να σε κάνω να καταλάβεις
πόσο ξεχωρίζεις?
πόσο μοναδικός είσαι για μένα?
τι να πω που δεν έχει ειπωθεί
ποτέ ως τώρα?
που δεν έχεις ξανά ακούσει?
ποιό στοίχο πιά ρίμα
να βρώ
να σου ταιριάξω?
να σου χαρίσω τον ήλιο...το φεγγάρι
της νύχτας τον βελούδινο μανδύα?
πολύ κοινότυπο...πεζό!!!
πως λοιπόν να ξεχωρίσω?
να σου δώσω αγάπης δείγμα
προτώτυπο καινούριο και ανείπωτο?
βήματα κάναν οι αιώνες όλα ειπώθηκαν
αδειάσαν σαν βρόχινο νερο
γέματο λάσπη...
πως να σε κάνω να στρέψεις την ματιά σου
προς εμένα?
μα να!!! δες το σμίξιμο των ρυτίδων στο μέτωπο μου
κοίτα με λοιπόν...να κοίτα και...γέλα
όχι δεν νιώθω ότι με ειρωνία θα γελάσεις
ποτέ δεν το σκέφτηκα αυτο!!!
γέλα με γέλιο βγαλμένο από τα περιβόλια
που είναι ανθούς την άνοιξη γεμάτα
με γέλιο που βγαίνει απο τις μπότες του διαβάτη
καθώς γλυστρούν πάνω στα πεσμένα φύλλα
των φθινοπωρινών δέντρων
από τους μυρωμένους πορτοκαλεώνες
από της θάλασσας την κυματιστή βουή
από των άστρων το λαμπύρισμα
μέσα στης παγωμένης νύχτας την γροθιά
από τις νιφάδες του χιονιού που απαλά
ντύνουν τον σωρό με τα ξύλα του χειμώνα
στην αυλή μου..
γέλα με γέλιο βγαλμένο από τα βρύα
των υγρών βράχων
που τρέφονται τα άγρια κατσίκια των οροπεδίων
απο τις αναβλύζουσες πηγές των βουνών
καθώς ορμητικά κυλούν
γεμίζοντας με δώρα τις πεδιάδες
από τις σκοτεινές σιωπές μιας στοιχιωμένης νύχτας....
γέλα με γέλιο βγαλμένο
από το καλύτερο δωμάτιο...
εκείνο της καρδιάς σου!!

απόψε θα μεθύσω...έτσι θέλω
Ελπίδα