Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Έγνοιες...

Ασε.. καμμιά μην έχεις έγνοια
αν της πορτοκαλιάς τους ανθούς
αφήσεις καταγής να πέσουν
αν της αγάπης τα φτερά σε παλάμες
λυπημένες τρέχουν να κουρνιάσουν
του ήλιου οι αχτίδες
στο βαρύ νεφέλωμα αν σβήσουν
άβαφα τα νύχια αν κρυφτούν
ανάμεσα στα ξέπλεκα μαλλιά σου
τα λόγια με χρώμα πορφυρό
αν βάψουν την φωνή σου
τον ντελβέ στο βυθό του φλιτζανιού
σκοτεινά μαντέματα αν προμηνύει
άσε την υποταγμένη μέρα
με χρώματα βελούδινα αν βάψει
της τροπαιούχας νύχτας τις σπηλιές
αν της σκέψης το δωμάτιο το διαλεχτό
τους ψεύτικους πύργους του ικετεύει

μα ναι...θυμάμαι
μέσα στην ερημική ερωτοτροπία
βρήκα δυο μικρά λουλούδια
που μόλις έθαψαν με τα άνθη τους
ανάμεσα στις έγνοιες της καρδιάς μου
δυο σμαραγδιές σταξιές αψέντι...
Ελπίδα

ταξιδέματα...

Με κλειστά τα βλέφαρα
γεμίζω αρώματα
καθρεφτίζομαι στους κύκλους των νερών
απόμακρες θύμησες σαγηνεύουν
την αφή στα δάχτυλά μου

ξεκρέμασα τις φιγούρες των ονείρων
έχουν μέσα τους τον λυγμό
που φέρνει ο άνεμος
με αγκαλιά την μοναξιά
σε λασπωμένα αυλάκια λογιών, λογιών
έρωτες ξεψυχούν

σε μεσαιωνικά χωριά που κρέμονται
στα γρανιτένια βράχια είναι χτισμένο το όνειρο
το αγγίζουν στο διάβα τους τα πουλιά
το αρχίνημα της μέρας ξελογιάζουν
μύνημα ελπίδας και ανακούφησης
καρσί στον ήλιο στέλνουν

και εσύ αρχηγίνα ευθύβολος
λιομαζώχτρα ζωή
ξελόγιασες....μέθυσες τους οιωνοσκόπους

Ελπίδα

Κενό..

Δεν έχω πιά τίποτα να προσμένω
την φυγή αναζητώ... κοίτα
αδρό της νύχτας το χαμόγελο
στο πρόσωπο χαράδρες σχηματίζει
μέσα στα ξέπλεκα μαλλιά

μικρές λόχμες κρύβουν την μορφή σου
σαν το στάχυ λιγιέμαι
πότε εδώ, πότε εκεί
σωπαίνω..
μιας ανοιξιάτικης λαμπυρίδας το αμυδρό φως
με σιγαλιά περιμένω
τους λυγμούς μου, να κρύψει

και εσύ γυναίκα στέκεις αγέρωχη
με τον αυλό στα χείλη
νότες ευωδιαστές γλιστρούν ανάμεσα στα δάχτυλά σου
ακάλεστη σαν ήρθες θρονιάστηκες
μες της αυγής τα καθαρά σεντόνια
σωπαίνω...

όπως της χαμομηλιάς τα πέταλα
έγειρα τα βλέφαρα στου φεγγαριού την χάση
τοξεύτρα...
στα άβαθα ρηχά της θάλασσας
αστέρια του βυθού γενναιόδωρα σκορπίζεις
ως να λυθούν τα μάγια της επίμονης σιωπής
ζωή είναι το όνομά σου!!!

Ελπίδα