Ξέρω, θα σταθώ στην άκρη της κορυφογραμμής
ελπίζοντας , να με δεις
Αμφιβάλλω αν , στους γαλανούς ίσκιους του απογεύματος
χάιδεψες ,τα φθινοπωρινά φύλλα μιας λεύκας
στις αυλόπορτες των χαμηλών σπιτιών στεγάζεται
ανυπέρβλητη
η μοναξιά των ακινήτων ελαιώνων
σιγανά, έλα κοντά μου, μαζί να δούμε ένα ξημέρωμα
στην αφή σου καταθέτω την χθεσινή μου ημέρα
. .σιώπησα!!!!!!!
σε αλλόκοτους λευκούς ορίζοντες , βαθιά πίστεψα
κύλισαν τα γόνατα στην γη… τι να πεις….
ερμητικά κλειστούς κόσμους αγάπησα.
Ελπίδα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
ξέρεις...ηρεμώ όταν διαβάζω τα ποιηματά σου. κλέβω χρόνο στη δουλειά μου τα διαβάζω και εκείνα χαϊδεύουν την σκέψη μου,την θύμιση των παιδικών μου χρόνων.
κλείνω τα μάτια μου και περπατώ σε καταπράσινες βουνοπλαγιές
η δροσερή ανάσα του δάσους
κυριεύει την ψυχή μου.
ύστερα στέκομαι και αφουγκράζομαι το ανοιξιάτικο αεράκι
μαργαρίτες και ανθισμένο χορτάρι
στολίζουν τον δρόμο μου..
αργότερα ξαπλώνω κοιτώντας
τον καταγάλανο ουρανό
ένα χρυσαφί σύννεφο σκεπάζει
τα μεγάλα κλειστά μου βλέφαρα.
ονειρεύομαι παραμυθένιες πολιτείες
παιδί ξανά τρέχω σε τεράστιες αλάνες,
η γαλήνη της αθωότητας
πλημμυρίζει το είναι μου
κι εγώ ταξιδεύω σ' ένα ηδονικό τούνελ,
η Ευτυχία με κρατά απ΄το χέρι
και ο Μορφέας στοργικά με φιλοξενεί στο εκστασιακό βασίλειό του!
ulysses.
Δημοσίευση σχολίου