ρομφαία περιστρέφεται στον λαβύρινθο της εκλεκτής μου
δήθεν έγχρωμης ύπαρξης μου
αιωνόβια έλατα καλύπτουν τα περιστύλια των αμυδρών μου σκέψεων
Το γνωρίζω αυτό το γαλάζιο βασίλειο,
Συνεχώς περιδιαβαίνω, αλαφιασμένος
αναζητώντας
πολύχρωμα χαμηλωμένα φώτα…
τα όνειρα πεντόφραγκα στοιβάζονται στο εκρεμμές
της αδημονίας μου.
Εκμαυλίζομαι..εκπνέω..
Ελπίδα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΨΥΧΙΚΑ ΒΑΘΗ ΠΟΥ ΒΓΑΖΕΙ ΣΤΟ ΦΩΣ Η ΠΟΙΗΣΗ ΣΟΥ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΟΥΝ.ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΙΤΙΜΟ ΕΧΟΥΜΕ,ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ.ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ,ΕΙΝΑΙ "Η ΠΟΛΙΣ" ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ & Ο ΠΟΙΗΤΗΣ.
ΣΕ ΠΡΟΣΚΑΛΩ (ΕΣΤΩ & ΜΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ)ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΙΑΔΥΚΤΙΑΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ.ΘΑΘΕΛΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ Ή ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΜΟΥ!
Δημοσίευση σχολίου