οι αδιαίρετοι

Τα βλέφαρα εκστατικά κλείσαν,
άηχη η κραυγή βγαίνει απ’ το στόμα
μοναχικό κορδόνι κρεμασμένο στο λαιμό σου ο έρωτάς μου
στέκει ορθός, για να στήσει την σκηνή του ανάμεσά μας
βαρύ έρεβος κύκλωσε του πόθου την ανεξέλεκτη βουή
αυθαίρετη η ανάσα σου..
κυλινδρικά φωτίζει τα κορμιά μας

στην κορυφή ψηλά του πύργου της απολαυστική αναζήτησης
οι πρώτες ακτίνες της αυγής ξεμύτισαν
εκθαμβωτικά ασάλευτος στεκόσουν
δεσμώτης στης αγκαλιάς την ζεστή ευλογία
σαν ένα σκοτεινό επικίνδυνο κενό
ξεδιψασμένη η γλώσσα, πηγή που ανέβλυσε της νύχτας τις ελπίδες

ρυθμικά ανεβαίνει το στήθος,
ώρα μαγική το ξόρκι της σιωπής
(περιστασιακοί) αδιαίρετοι οι ψίθυροι ,
τραγούδι εξαίσιο μελωδικό ακούγεται
θα σπάσεις….ερωτικός ιστός μας τύλιξε

στον σκοτεινό λάκκο του ύπνου
Τα όνειρα καιροφυλακτούν, με το αιχμηρό τους δόρυ
αγγίζουν το κορμί σου
Άγριος άνεμος με παρέσυρε… χάθηκα
έχω τα χέρια σου πλεγμένος κισσός στους ώμους μου.

αν μ αγάπησες χαμογέλα μου

Eλπίδα