Χέρι - χέρι...

Σιωπή απλώθηκε παντού
του ήλιου το μικρό καράβι επήρες
και έβαλες πλώρη…

μέσα στα ονείρατά μου, μόνος ταξίδεψες
στο δρόμο σου, φοβέρες εμπόδια, ‘στήσαν
μα εσύ, τραγουδούσες και τα πουλιά
ξαφνιασμένα πετούσαν..
λες και μια μάγισσα τα σήκωσε
από του ύπνου την ζεστή φωλιά τους..

χάθηκες – λησμόνησες τα βήματα
που αντάμα σύραμε στης ζωής
τον κρυστάλλινο τον κύκλο..

αναπολώ τα μάτια σου..δυο σταξιές καφέ..
σε χώμα ξερό ακουμπισμένες
ένα ταξίδι ζητούσα να πάμε
το βλέμμα μαζί να ατενίσουμε
στην βουή της απέραντης θάλασσας
πιασμένοι χέρι – χέρι. Νικητές

Αναπνοή – εκπνοή είναι η ζωή μου
για σένα….
μιας στιγμής άνοιγμα ήταν
σύννεφα λευκά μες στης καταιγίδας την δύνη

κρεμώ στους τοίχους
δικά μου αισθήματα
πάρε τα ...ξεπούλησέ τα στην στιγμή
τα δάκρυα της λύπης μου
αφαιρώ από της λεύκας
τα κίτρινα φύλλα…..

απόμαχη στο οχύρωμά μου.
Περιμένω την ήττα…

Ελπίδα