Φαντασία

Άγγιξε, με τα ακροδάχτυλα της νιότης
εσύ φανταστικό άστρο αλαργινό, της πιο λευκής παρουσίας μου
κενή η σελίδα των μύχιων σχημάτων της νύχτας
φλύαρη σπουδή..
όνειρα απαιτείς ..όνειρα που στροβιλίζονται στο κλειστό μου παράθυρο
Έλα… εσύ σκόρπισε, την αύρα της μυθικής εταίρας
που με γλύκα ατέλειωτη
σκούπιζε τα σεντόνια, του έρωτά σου
σε λευκά κρεβάτια ξαπλώνει τείνει το χέρι
σε προσκαλεί
εραστή της ζωής συνεχιστή του αδύνατου χτύπου
η κραυγή καθώς το δόρυ μπήγει κατάστηθα
την σουβλερή του άκρη
Χτύπος και κραυγή ένα…έρχεται το αίμα
με πλημμυρίζει….
μπα….. θα συνηθίσω πολλά τα χρόνια
μέσα σε ωκεανό γαλάζιο
ξύπνησαν….. φλυαρώντας οι ύμνοι

Ελπίδα