Ωστόσο τον τελευταίο καιρό ζωγραφίζει πολύ. Στέκει όρθια μπρός το παράθυρο.
Το βλέμμα της ξεπερνάει το χτήμα...φτάνει στο δασάκι οπου τα πεύκα ολα κοντά στρυγγυλεμένα προς την γη
αλλά αδύνατα με άχαρα κλαριά προς τον ουρανό, ολα με ένα στεφάνι άχνας γύρω τους.ένα θαμπό στεφάνι
ώρας μεσημεριάτικης.
Θα είναι μια γενική άποψη λέει...Μισοκλείνοντας το ένα μάτι απομακρύνετε από το καβαλέτο να δη...
Μια γενική άποψη λέει και η ινφάντα
Δεν σκύβει οταν κεντάει η ινφάντα. Η πλάτη της είναι ίσια, η μέση της αλύγιστη
Γύρω της, ένα ζεστό στεφάνι ώρας μεσημεριάτικης κάνει να την περιτυλήξει, μα το αποδιώχνει...με μια κίνηση
Και τούτο πως σου φαίνετε..
Απλώνει το κέντημα πάνω στα γόνατα. Φαίνονται παγώνια πολλά παγώνια...με τις ουρές τους ξεδιπλωμένες
τα πόδια τους κρυμμένα, γιατί εχουνε άσχημα πόδια τα παγώνια και το ξέρουν
Ενα χρόνο το έχει αρχινισμένο το κέντημά της η ινφάντα, και θα κάνει άλλα δύο για να το τελειώσει.
με αυτό θα σκεπαστεί όλη η πολυθρόνα της θείας τερέζας, αυτή που ειναι πιο κοντά στο παράθυρο.
καμμιά φορά μου'ρχετε και μετράω τις βελονιές και τότε ζαλίζομε...
να σκεφτεί κανείς πόσα φτερά έχει η ουρά του καθενός και πόσα χρώματα το κάθε φτερό...
Είναι όμως μια προστασία. Οταν κεντάει η ινφάντα δεν νιωθει κίνδυνο
ούτε ανησυχία...ούτε τίποτα...
απόσπασμα ( τα ψάθινα καπέλα)
Μαργαρίτα Λύμπεράκη