ιδού η τραγωδία μας

μην με χρεώνεις
νερό ασταμάτητο κυλάει το αίμα στου δρόμου τις άκρες
το όνειρο έγινε δράμα στις οθόνες
μ αφθονία σκορπίζει κλάμα

γυμνή, απόμεινα χωρίς την φορεσιά της διαλεχτής ψευδαίσθησης…
ζήσε, μου λέει ο χαμένος καιρός και γίνε γενναία!!
πεταλούδες ανάμεσα σε λουλούδια νεκρά μου χαρίζει, το βλέμμα σου
με λέξεις χορευτικές που κύκλους κάνουν μέσα στης μικρής ώρας την πεθαμένη ασφάλεια
ψιθυρίζω ελπίδες σκιερές

Η θάλασσα δίνει , τροφή στους γλάρους που πετούν σκυλεύοντας
ανούσια λαξευμένα ποτέ…
τώρα η ποτέ…
Ελπίδα

Βρέχει...

Μην αρνηθείς…πως
μέσα στης ελπίδας την ανέφελη προσδοκία
λερωμένη κηλίδα στέκει το εφήμερο
μην αρνηθείς
στις λακκούβες του λαιμού σου
παράτολμα όνειρα ξεπλύθηκαν, σβηστήκαν
μην αρνηθείς
μια δεύτερη φορά τα φτερά σου σαν ανοίξεις
στου έρωτα τα νοτερά σεντόνια
φωτιά, αχνά θα κυλήσει
μην αρνηθείς
μες της βροχής την υγρή παγίδα
ξεπλένονται τα αρώματα φιλιών λεηλατημένων
μην αρνηθείς
στην μουντή βουή μιας κυριακής του μάρτη
το απρόσμενο πως λαχταρά, την ζωή να ζωγραφίσει
μην αρνηθείς και μένα
καθώς μια θλίψη ανυπόστατη
στα μάτια σου… μαντεύω
Ελπίδα

Σκιές

Μέσα στα υδάτινα βάθη των σκέψεων μου
με φώς σαν ένδυμα σκεπάστηκαν οι θύμησες
σκιερά κρόσσια τύλιξαν το βλέμμα σου
κουλουριάστηκα μέσα στων νερών τις ηχηρές φυσαλίδες
πως καταπίνει νύχτα τα έπη τραγικών ποιητών!!!!

ξέρω ότι αν αποφύγω τις στημένες ώρες
των φλύαρων λόγων
ασφαλής θα παρατηρώ τις γραμμές του προσώπου σου
μην δακρύζεις… αναδεύουν οι δράκοι
μέσα στις σπηλιές των βράχων
σκέψεις μαγικές αναφύονται

τα ώριμα φρούτα του καλοκαιριού
στην σακούλα λησμονημένα, ξεψυχούν

ευγενικά αέρινη, η σκιά της λήθης..
Ελπίδα