Βρέχει...

Μην αρνηθείς…πως
μέσα στης ελπίδας την ανέφελη προσδοκία
λερωμένη κηλίδα στέκει το εφήμερο
μην αρνηθείς
στις λακκούβες του λαιμού σου
παράτολμα όνειρα ξεπλύθηκαν, σβηστήκαν
μην αρνηθείς
μια δεύτερη φορά τα φτερά σου σαν ανοίξεις
στου έρωτα τα νοτερά σεντόνια
φωτιά, αχνά θα κυλήσει
μην αρνηθείς
μες της βροχής την υγρή παγίδα
ξεπλένονται τα αρώματα φιλιών λεηλατημένων
μην αρνηθείς
στην μουντή βουή μιας κυριακής του μάρτη
το απρόσμενο πως λαχταρά, την ζωή να ζωγραφίσει
μην αρνηθείς και μένα
καθώς μια θλίψη ανυπόστατη
στα μάτια σου… μαντεύω
Ελπίδα