Στης έπαρσης την κόκκινη σημαία
ακούμπησα τα χείλη μου
γλυκόπικρη που είναι η γεύση της!!!
Ω...ολόγιομο φεγγάρι με ξεγέλασες
μου γνέφεις!!!με προσκαλείς
με ήχους εύθυμους τον δρόμο μου ορίζεις
στης ερημιάς το ακατοίκητο μυστήριο
έρχομαι.....πλησιάζω ολόγυμνη...
αλλοτινή ιδέα απερίγραπτη
την φούρκα του ανέμου αναζητάς
για πάντα να βυθιστείς μέσα στο όνειρο
με τον πηγεμό της λύπης ερωτοτροπείς
η σιγή τριγύρω μου τα χαμόγελα του στεναγμού
μόνοιασε...
τεντώνομαι πηδώ
από τον μεσοθάνατο του ύπνου στην ζωή
στάλα στάλα προσμένω τον παίκτη που αναπαύεται
μα το παιχνίδι μισοτελειωμένο είναι!!!!
λάμπει ο έσπερος
το δικό μου άστρο
σταγόνες γλυκό νερό κρύβω στο παγούρι μου
...έλα να με βρεις...
Ελπίδα
Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου