Λευκές άριες

Στό ακρόβουνο τών σκέψεων μου
ήρθες και στάθηκες
πολύχρωμη ομπρέλα συναισθημάτων
σε σκιάζει..
ήμουν μέσα στίς σελίδες και με διάβαζες
Νοσταλγία
ερυθρή ανακεφαλαίωση ονείρων
χάθηκε στα σύννεφα
η αυταπάτη
υγροί οι τοίχοι την αποχαιρετούν
πάνω σε γαλάζια μάτια
πλανήθηκε η μυρωδιά της έκπληξης
λευκές άριες ρυθμίζουν
μουσικά την διψασμένη σου γοητεία
δεν χάθηκαν όλα για μας
θα δείξη....είπες
ελευθέρωσε τις διεσταλμένες κόρες
της ψυχής σου!!!
μονομάχησε με το όραμα
θα νικήσεις το κάλεσμα του αυγούστου
του ανύποπτου...
Ελπίδα