Μνήμη κεντημένη μες την φαντασία...

Το τρεμάμενο φεγγάρι
σκυθρωπός συνοδός μου
φουσκωμένο απειλητικο κύμα η θλίψι
κυριεύει την σκέψι μου
δεν είναι η φρεσκοβαμμένη περηφάνεια μου
που κηλίδωσε το κομματιασμένο όνειρο
σκοτεινοί μαίανδροι...αβυσσαλέες λέξεις
δύστροπος ήχος...
πάνω σε μια κασέλα παιχνιδιών
έλα να πλανέψουμε την νύχτα!!!
η ατλαζένια καλύπτρα της αγάπης αναδύεται
σιωπηλό το άσπρο αστραφτερό σεντόνι
με πολύτιμα πετράδια σκεπάζει το χώμα
ακουμπά κάτω τα ρούχα της
πολύχρωμη φωλιά ερωδιού σχηματίζουν
αιχμηρό τσεκούρι η ματιά της
τα όνειρά μου?
δεν είναι σπουδαία...
μόνον σωροί απο σκληρές πέτρες
μα ένα ρουμπίνι ρίχνει το κόκκινο φώς του
σκεπάζει τους φόβους μου..
Ελπίδα