Αχ πως νιώθω την ζέση του κορμιού σου...
σε περίμενα στον σταθμό των τρένων
κοίταζα τριγύρω, με κοιτούσαν στα μάτια
δεν είσαι εσύ...όχι θα σε ένιωθα
ποτέ δεν σε είδα όμως να.... είσαι εκεί με κοιτάς
τα μάτια σκυφτά τα μάγουλα κόκκινα ντρέπεσε, αφήνεις τον σάκκο κάτω
....θέλω να ακούσω την φωνή σου
τα δάκρυα στροβιλίζονται σε αργό ρυθμό
σαν περιστρεφόμενοι δερβίσηδες σε έναν αέναο κύκλο λήθης
Μπα δεν θέλω να ζήσω το όνειρο...γυρίζω την πλάτη
καλλίτερα...με σήκωσες ψηλά
έμεινες φυλακισμένος για πάντα...εκεί στο όνειρο...καλλίτερα
Ελπίδα