Καληνύχτα ορφέα

Ηταν στιγμή αλλόκοτη
αιωρήθηκα νιώθω....
λευκάνθεμα σε κήπους γλυκερούς
αγγίζω...αναρριγώ
σταχτερά περιστέρια κύκλους κάνουν
πετούν στούς θάμνους μέσα στίς φτέρες μπαίνουν
το αγόρι σφυρίζει...
παιχνίδι παίζουν
στη σχηματισμένη πέτρα... αναμοχλεύουν
ριξιά - ροβόλημα ριξιά-ροβόλημα
κρύβεσε στα δαφνοκέρασα
σκοπεύεις περιμένεις...
με έπαρση μεγάλη δάχτυλα το δειλινό αγγίζουν
αποτρόπαια ροδοπέταλα αιμοσφαιρίων
αναφύονται...
καταζητήται το άπειρο
παρουσία προτώγνωρη λες και ποτέ δεν σ' είδα
το αγόρι σφυρίζει
ριξιά.... ροβόλημα...ριξιά...
Ελπίδα