Νοσταλγία

Νότες βγαλμένες απ' τίς χορδές του βιολιού
που άτσαλα παίζει ο χρόνος
μια αναβλύζουσα ορμή χειμάρων
ρίχνει ματιές κρυφογελώντας
η ζωή στα μάτια κοιτάει την μοίρα....
στείλε ένα φιλί...σού λέω από μακρυά
διστάζεις μα η καρδιά πονά ζητά ψηλά ν' ανέβει..
να συναντήσει μύρια αστέρια
στό όνειρο να χτίσει την ελπίδα!!!
μέσα στα νεροφαγώματα της μοίρας σε αντάμωσα άρη..
και γέλια κρυστάλια ξεχύθηκαν παντού
με μάτωσαν...
μα αποζητώ ετούτο τον πόνο
με ελαφρύ αεράκι αναρρήγησε η καρδιά
μα τα τριαντάφυλλα μαράθηκαν στό ποτήρι της αγάπης
πέθαναν από διψασμένη προσμονή
μετεωρίτες πέφτουν παντού
καταιγισμός χτυπά με δύναμη την γη
διεκδικώντας το απρόσμενο προτωβρόχι να την θρέψει
φεύγει η ζωή άρη κυλάει
στίς ρόδες υπερκόσμιων αυτοκινήτων
και εμείς θεατές κοιτάμε τις ριπές τους
καθώς εκσφενδονίζονται μέσα στην ασημιά την σκόνη...
Ελπίδα