Ανάμεσα στούς πορτοκαλεώνες

Γεράκια φέρνουν κύκλους
εφορμούν κατακυριεύουν
σήκωσες ψηλά τα βλέφαρα
μάτια άπληστα
πλυμμηρισμένα πόθους πάθη
ασίγαστα κοιτούν....
γυρνώντας οι έλικες αέρας
πρόσωπα χτυπά με βία...
τα χρόνια φύγαν γίναν γυάλινα λουλούδια
ανάμεσα στούς πορτοκαλεώνες
ηλιόκαστρα περιστοιχίζουν τα κορμιά
αγγίζονται κυλιούναι με ορμή
ζητάς διαφυγή το αίνιγμα να λύσης
ογκόλιθοι σε συνθλίβουν
το κορμί διαπερνούν!!! παρασύρεσε
η φωνή της γάτας αντηχεί
ανάμεσα στούς πορτοκαλεώνες
το αίνιγμα να λύσεις αναζητάς
ψάχνεις σε δρόμους μοναξιάς το φως
τοξότες σε τριγυρνούν
αγαπημένη ερωμένη η ελπίδα...
Ελπίδα