Αντίο πρίγκιπα...

Ζαχαρωμένες μυρωδιές αιωρούνται παντού
τέμνοντας γίναν κρύσταλα..
στην γη ταξίδεψαν
ολοήμερο φεγγάρι ανέβηκε στόν ουρανό
στα σγουρά μαλλιά του αγοριού
ακτίδες ασημένιες έβαψε...
χτενίζοντάς τα γέμισε ασημόσκονη η θάλασσα!!!
δελφίνια ήρθαν και χορεύουν ανάμεσά της
καλή τύχη του φωνάζουν
οι μοίρες σκεπασμένες με τα πέπλα της απόγνωσης
ανοίγουν νεκρικό σεντούκι...
ροδοπέταλα σκορπίζουν
με την νεανική του σφρηγιλότητα...λευκοφόρος
ξέγνοιαστα αργοσαλεύει!!
μαζεύοντας όστρακα ξυπόλυτος
χαλά τις φωλιές των καβουριών
μάτια υγρά χαμογελούν
ανάμεσα στο φως τις μοίρες
ο ήχος της φλογέρας σβήνει...
η δύναμη του θεού αποκαλύπτεται
ανάμεσα στα αστέρια
ατρόμητα γενναία κοιτάζει στον ορίζοντα...
αγάλματα αγγίζει..
σβήνει η ωραιότητα
κατατρεγμοί τον ακολουθούν
μέσα σε αιώνια σπήλαια κοιμάται!!
σταλακτίτες τον περιστοιχίζουν
Ελπίδα.