Το Δέντρο στόν Σεβάχ

ψυθιριστά χάιδευε η θάλασσα το αίμα σου
χορεύεις μ' αναμμένα μάγουλα
μάτια που γυαλίζουν
της γοργόνας τα καλέσματα
με πόθο υγρό αναζητούσες
μαζί κυλάμε στο γαλάζιο είπες...
με κύμματα αλμυρά φιλιά σου στέλνω
κόκκινα χάδια να σ' αγγίζουν
στην αγκαλιά σου να σταθούν
να ντύσουν την μορφή σου
τα νεροχελίδονα φέρνουν την ελπίδα
στα φτερά τους κεντημένη
πάρε την...δώρο σου την στέλνω
κάνε την κορδέλα ασημιά
να στέκει στα μαλλιά σου
Σεβάχ των μακρυνών μου ψευδαισθήσεων
θαλασσοπόρε του ανέγγιχτου ονείρου
το δέντρο απλώνει τα κλαδιά
το θρόισμα των φύλλων για ν' ακούσεις
διάφανα είναι τα καλέσματα
της θάλασσας η αυταπάτη τα αφάνησε
ξεθώριασαν χάθηκαν στό κύμμα τ' άσπρο
με φόρεμα χτυπητό...
προκλητικά ντυμένο το κορμί της μοναξιάς
με όνειρα ζεσταίνει το κρεβάτι
δάκρυα περνάνε τα ματόκλαδα
στά μάγουλα κυλάνε
Σεβάχ στο δέντρο μην χαρίσεις
άλλα λουλούδια μοναξιάς
μα μονάχα όνειρα
κίτρινα όνειρα
στήν ανεμόσκαλα τής ζωής
καντρίλιες να χορεύουν
Ετεινες τα χέρια....
Ελπίδα

Σεβάχ των ψευδαισθήσεων

Της νύχτας τα μαντέματα
της θάλασσας τα ψέματα

Μέσα στης φαντασίας την ψευδαίσθηση
τα κύμματα λικνίζονται χορεύουν
χάδια και φιλιά μου στέλνεις
απο της ανατολής τ' άγνωστα μέρη...

ρίξαν τα πέπλα τους οι μοίρες
στων κυμμάτων τον αφρό
όνειρα γαλάζια σου προσφέρουν
άγνωστε Σεβάχ των παραισθήσεων

έφερα τα ακροδάχτυλα στα χείλη
τα άγγιξα με συλλογή
νότες αγάπης μακρυνές απ' την κιθάρα σου
παίρνουν χρώμα και ζωή..

τίς μνήμες κάνεις τραγούδι νοσταλγικό
γαλανά - άσπρα - ρόδινα
κουρελάκια τα όνειρα
κάνουν αλλιώτικο τον κόσμο φωτεινό

τα μάτια μου πέφτουν στίς γραμμές
που έγραφα πριν λίγο
γοητευμένη ανακάθησα
στης αμηχανίας το μοτίβο
για να σκεφτώ τις ζεστές σου τις πλευρές

κουβέντα αρχινισμένη
στο άσπρο βυθισμένη..
Ελπίδα

Ερίννυες

Σκοτείνιασε ο ορίζοντας
μαβιά σύννεφα κρέμονται
ακουμπούν πάνω στα έλατα
στολίζουν σταγόνες πάνω στα κύμματα
μην βγεις από εκεί ακούς?
οι εριννύες σε καλούν
στάσου εδώ προφυλάξου...
βαριά στην λάσπη σέρνει τα πόδια
έλα..βγάλε με
ζέστανε την ανάσα μου
να η ζωή εκεί με κοιτά
με μάτια υγρα..
κρύψε με ανάμεσα στα δέντρα
εκεί που ερωτροτοπεί ο σπίνος!!!
Ελπίδα

Πριβέ ανωνυμίας

Σκλαβωμένος μάτια μου είσαι
σε μια ζωή ηλεκτρονική παγιδευμένος
δέσμιος...
φιλιά χάδια ζητάς
στήθη να προβάλουν στην οθόνη
τρυφερά χαιδεύεις με την ματιά σου
σαν πουλιά που τρόμαξαν
και πέταξαν οι αναστεναγμοί σου
χωρίς διέξοδο εγκλωβισμένοι
στου πόθου το ανεκπλήρωτο ταξίδι στέκουν
της πίστης χτύπησε η καμπάνα
μα όλοι απόντες από την σύναξη
γυρεύομε στην δικιά μας φυλακή
ταξίδια ηλεκτρονικής ψευδαίσθησης
να πλανηθούμε...
ρευστά υγρά κυλούν
ανακατεύονται με όνειρα που έχουν ξεστρατίσει
εύπλαστες ελπίδες γέλια σχήματα
στο πληκτρολόγιο γραμμένα
χέρια αγκαλιάς ζητάμε
μόνοι μες το πλήθος
ο καθείς εγκλωβισμένος
στο δικό του πριβέ ανωνυμίας
στον άγνωστο εαυτό μας
απελευθέρωση ζητάμε..
Ελπίδα

Φιλια

Στο σταθμό των τρένων στάθηκα
τον απόηχο των φιλιών ν ακούσω
να αφουγκραστώ το ρίγος του αποχωρισμού
τις λύπες να ζωγραφίσω
με πινελιές χρωματιστές...
να ζωντανέψω τυφλά όνειρα
στης νύχτας την απλοχεριά
αναμνήσεις γίναν τ' αγγίγματα
έρποντας με φιδίσιους ελιγμούς
αθόρυβα σε φίλησα στα χείλη
πετιτύλιξα με ύμνους το κορμί σου
σιγοτραγούδησα των ερώτων μου τους πόθους
δάκρυα σεργιάνησαν στο μονοπατι του αντίο!!
Σκηνή πρώτη....
Ελπίδα

Ηττα

Ηττήθηκα
μα την έπαρση του νικητή
τι μπορεί να υποβαθμίσει?
η δύναμη του ηττημένου...
Ελπίδα

μνήμες..

Καμμιά φορά περνούσε
από το μυαλό μου να ξεχάσω
Μα αντί να ξεχνώ
ξαναθυμόμουν ακόμη
και όσα μέχρι τώρα είχα λησμονήσει...
Ελπίδα

Μοιραίος άνεμος

Οδοιπόρε δυναμικά πορεύσου στο άγνωστο
στον ήχου του αυλού με παρρησία
στερέωσε τα πόδια....
ύψωσε τα χέρια!!!!
τα ποτισμένα σύννεφα ατένισε
μοιραίος άνεμος φύσηξε
το αεροπλάνο θριαμβευτικά απογειώθηκε
ανταύγειες θλίψης πήρε
τι να αναζητήσω
που δεν έχει αναζητηθή?
τι να πώ
που δεν έχει υποθεί?
πως να αντιστρέψω την ματιά?
λευκά στίγματα αιωρούντε
στο τελευταίο χρώμα της μέρας...
ανεπαίσθητοι θόρυβοι γινήκαν
κόκκινα τριαντάφυλλα βουλιάξαν
στο χιόνι τα όνειρα
πολύχρωμη ζωή
σαν αποφόρι πέταξε της αγάπης τον καημό...
Ελπίδα

ισχύς μου η αγάπη σου!!

Στο παράθυρο μου στέκει
άγριο περιστέρι
όνειρα εικόνες της αγάπης
μύνημα μου φέρνει
το ταίρι του καλεί...
Ασημένια αλυσίδα στον λαιμό του
του έρωτα η αυταπάτη
στολίστηκε ..
με εφήμερα χιλιάδες άνθη
το ταίρι του καλεί
Της αγάπης του τα χάδια
λουλούδια μαραμένα
ανίσχυρα πεσμένα
σεργιάνησαν την γη
Στης ανησυχίας τον βυθό
τα μάτια του στραμμένα
στην πέτρα χάραξαν
αγάπης χάδια μαγεμένα
προσκύνησε ηλιαχτίδες
καλέσματα ελπίδες
το ταίρι του καλεί...
άγριο περιστέρι
η αγάπη μου για σένα
πέταξε....
σε φεγγάρια μαύρα ξένα
ίσως σέ θάλασσες
καινούριες να σαλπάρει
ζωή να δώσει και να πάρει
το ταίρι μου καλώ
Ελπίδα

Ανάγλυφα σχέδια

Διωγμένοι από τους ανέμους νοερά
οι εραστές σαν ένα πλάσμα
για μιά στιγμή τον κόσμο ενώνουν
πάνω απ' τα σύνεφα ατενίζουν
ανάγλυφους χάρτες
ήλιους ζωντανούς να ανατέλλουν να δύουν
διάφανο σύμπαν τους καλοδέχεται
και για σένα αστικέ πρίγκιπα
που με ματιά αινιγματική κοιτάς στην οθόνη
χιλιάδες αστέρια στην αγκαλιά σου αφήνω
μαζί με μιαν αγάπη ανέγγιχτη
χωρίς όρια....
με παρθενικό μανδύα ντυμένη
γυάλινα θερμοκήπια γεμάτα λουλούδια οι σκέψεις μου
στιγμή δεν ξεφεύγουν από σένα
μοναχικός καβαλάρης η αγάπη μου
σε πεδιάδες αιώνιες καλπάζει
σαρωτική η καταιγίδα
με συνεπήρε....με σήκωσε
σε άλλους πλανήτες μετοίκησα
και για αγάπη ικετεύω...
με το βλέμμα στραμένο στην γη σου
ο ένας τον άλλον αγγίζει
πουλιά της άνοιξης τα χέρια σου
ανοίγεις .... σφιχτά μ' αγκαλιάζεις
ψευδαισθήσεις γεμίζει η οθόνη
μυρωδιές γιασεμιού
σκορπούν στον αέρα ανάγλυφα σχέδια
στα καστανά σου μάτια
ο κόσμος ανασσαίνει ελπίδες γεμάτος
εσένα ζητούσα χρόνια
στην λήθη κλεισμένη
ανέμελο ελάφι στης παγίδας την ώρα
βόλια ο έρωτας σκόρπισε
την καρδιά μου στοχεύσαν
πονάω μα η μοίρα θανατική καταδίκη
μου δώρησε χάρι.....εσένα
έχει μιά γλύκα ετούτη η αγάπη
προσμονής νερό κελαρυστό
διψασμένου διαβάτη
σε σκοτεινά μονοπάτια χαμένου...
χαμόγελα στείλε μου πρίγκιπα
τα κλαριά της κλέουσας να στολίσω
που με λύπη αγγίζουν την γη
Ελπίδα

θάλασσα

Βυθός γεμάτος χρώματα μύρια
καράβια κυλούν στον αφρό της
σκουρόχρωμα πεύκα
σιωπηλοί επισκέπτες την ατενίζουν
απέραντη θάλασσα στέκει εμπρός μου
γαλήνια...μου μιλεί για σένα
τα σύνεφα τ' άσπρα μετρώ στον ορίζοντα
όσες οι έρημες νύχτες μου μακρυά σου
μοναχική ανεμώνη η καρδιά μου
κοντά της φωλιάζουν της αγάπης σου λόγια
καληνύχτα καρδούλα μου
σε φιλώ γλυκά μου είπες...
και τα όνειρα αστέρια γινήκαν
΄την νύχτα φωτήσαν
μ' ασημένια μαλάματα χίλια
στολιστήκαν τα κύμματα
γελαστές γοργόνες ξεπρόβαλαν
από τα σκοτεινά τους παλάτια
τραγούδια αγάπης σου στέλνουν
κοράλια του βυθού κρατώντας στα χέρια
στεφάνια σου πλέκουν
χάρισμα σου η αγάπη μου πρίγκιπα
εμπρός στα πόδια σου
αφήνω αισθήματα χίλια
φόρεσε τον μανδύα των γαλάζιων ονείρων
και έλα σε μένα...
Ελπίδα

Ερώτων μειδιάματα

Εχω χρόνια να σε δώ
χρόνια να σε αγγίξω
μα όταν στα υπόγεια του νού
κύκλους φέρνεις
μειδιάματα στα χείλη μου ανεβαίνουν
πως οι στιγμές εκείνες
τόσο έντονες οι μνήμες
γίναν βότσαλα λαξεύτικαν
από νερά πότε καθάρια
πότε μαύρα ψεύτικα
Χάθηκες σκόρπισες...αέρας
μα καθώς στο γέρμα τής ημέρας
ανασκάλευα τον νού
μια μορφή ακαθόριστη έγινε η θωριά σου...
εσένα που αγάπησα με πόνο
ανάμνηση έγινες στον χρόνο
ανοίγοντας το παράθυρο μου...
ο ήλιος του καλοκαιριού
έκαψε τα βλέφαρά μου
τα πονεμένα μάτια κλείνω με ορμή
τις μνήμες της αγάπης ξέχνα
μου φωνάζει με στοργή!!!
στην αγκαλιά της θάλασσας
πήγαινε να αφεθής
την δροσιά της να γευτείς...
φορώντας καπέλο και γυαλιά
πηγαίνω στην ακροθαλασσιά
γέλια τραγούδια και χαρές
αφήσαν πίσω μου το χθές
μειδιάματα οι παλιές αγάπες αφήσαν μόνο
καθώς προχώρησα στον χρόνο
τα άσπρα σύννεφα στον ουρανό κοιτάζω
ελπίδες - όνειρα καινούρια επισκευάζω!!!!
Ελπίδα

Μαγισσες

Μάγισσες τα όνειρα μου κατέκλυσαν
της ζωής την συνέχισει να μάθω ζητάνε
το μέλλον να μάθεις δεν θέλεις?
λευκοντυμένες οπτασίες.....
σκούρο το βλέμμα καταγής σύρετε με ένοια
του αύριο τα μελλούμενα διστάζω να μάθω
γιατί της νύχτας τα χαμόγελα χάνονται
στον απογευματινό ορίζοντα..οπως γέρνει η μέρα
δεν αναζήτησα την χίμαιρα οχι
της μέρας το φως ψάχνω να ζήσω
σε κελιά φυλακής τον ήλιο δεν κλείνω
μια μέρα άσκεπης χαράς να γευτώ
στην γη πατώντας τα πόδια ορθώνω
άσπρα σεντόνια να απλώσω
ανάμεσα στα ηλιοτρόπια
την εφήμερη μέρα που μ' ανήκει δικιά μου να κάνω
αγάπες να ζήσω φιλιά ζεστά ν' ανταλλάξω με πόθο
λευκά τριαντάφυλλα καταγής να φυτέψω!!!
πρίν βραδιάσει η μέρα και το όνειρο σβήσει
όχι δεν θέλω το μέλλον να μάθω
στις στοιχιωμένες νύχτες την πόρτα σφαλίζω...
Ελπίδα

Γυναίκες του μύθου

Πικραμύγδαλου γεύση τα χείλη τους
γοφοί - λαγόνες - στήθοι μάτια αστέρια
λαξευμένα περίτεχνα μάρμαρα
από μεγάλους τεχνίτες επιστύλια γεφυρώνουν
γυναίκες ατέρμονης ομορφιάς
ουράνια πλάσματα ξεχωρίζουν
πολύχρωμες....
με ασημένια στολίδια γεμίσαν την γη
ιέρειες του έρωτα
σε κελιά φυλακής την ανατολή ονειρεύνται
σκλάβες θρηνήσαν στο διάβα του χρόνου...
αγριεμένο ποτάμι η ματιά τους την ώρα της θλίψης
μητέρες γεννήσαν παιδιά της αγάπης
στον δρόμο του φεγγαριού κολυμπήσαν
σαν τα νεροχελίδονα πετάξαν μακρυά
σε άλλους τόπους ...
φουρτουνιασμένες θάλασσες ετούτου του κόσμου!!!
γυναίκες του μύθου
στο πράσινο πάνω
χορούς της ζωής χορεύουν
χαμόγελα στέλνουν στα όνειρα μου...
Ελπίδα