Μοιραίος άνεμος

Οδοιπόρε δυναμικά πορεύσου στο άγνωστο
στον ήχου του αυλού με παρρησία
στερέωσε τα πόδια....
ύψωσε τα χέρια!!!!
τα ποτισμένα σύννεφα ατένισε
μοιραίος άνεμος φύσηξε
το αεροπλάνο θριαμβευτικά απογειώθηκε
ανταύγειες θλίψης πήρε
τι να αναζητήσω
που δεν έχει αναζητηθή?
τι να πώ
που δεν έχει υποθεί?
πως να αντιστρέψω την ματιά?
λευκά στίγματα αιωρούντε
στο τελευταίο χρώμα της μέρας...
ανεπαίσθητοι θόρυβοι γινήκαν
κόκκινα τριαντάφυλλα βουλιάξαν
στο χιόνι τα όνειρα
πολύχρωμη ζωή
σαν αποφόρι πέταξε της αγάπης τον καημό...
Ελπίδα