Φιλια

Στο σταθμό των τρένων στάθηκα
τον απόηχο των φιλιών ν ακούσω
να αφουγκραστώ το ρίγος του αποχωρισμού
τις λύπες να ζωγραφίσω
με πινελιές χρωματιστές...
να ζωντανέψω τυφλά όνειρα
στης νύχτας την απλοχεριά
αναμνήσεις γίναν τ' αγγίγματα
έρποντας με φιδίσιους ελιγμούς
αθόρυβα σε φίλησα στα χείλη
πετιτύλιξα με ύμνους το κορμί σου
σιγοτραγούδησα των ερώτων μου τους πόθους
δάκρυα σεργιάνησαν στο μονοπατι του αντίο!!
Σκηνή πρώτη....
Ελπίδα